فروش سیسمونی نوزاد

از قدیم به “بازی کودکانه” نگرش‌های متفاوتی وجود داشته است. تعداد اندکی افراد بازی را تخلیه انرژی‌های انباشته شده، لذت آنی و رفتارهای زائد و بیهوده تلقی میکنند؛ در صورتی‌که، اکثر افراد بازی را زیباترین کار در جهت شکوفایی و رشد کودک می‌دانند.

بازی یکی از نیازهای مهم کودکان و اصلی ترین فعالیت آنان به حساب می آید، که در عین سرگرم‌کننده بودن، فواید مهم دیگری دارا می باشد. در کل این بازی ها کودک را برای زندگی در جامعه آماده می کند.

روانشناسان کودک بر این باورند:  کودک در فعالیت‌های خودجوش باید کاملا  آزاد باشد. در حین بازی نیروهای ذهنی و جسمی کودک همراه با دقت، تخیل، نظم و ترتیب و چالاکی رشد پیدا می کند. بازی محرکی است که در جهت کسب تجربه های  اجتماعی مورد استفاده قرار می گیرد. با بازی کردن کودک می‌توانیم به استعدادها، توانایی‌ها، خواست‌ها، ضعف‌ها فرزند خود پی ببریم  و با شناخت این  ویژگی‌ها،  در ساخت شخصیت  فرزندمان سهیم شویم .

بازی گاهی اوقات ابزاری برای بیان احساسات، برقراری ارتباط می باشد. بازی کردن در معنای کلی تلاش کودک برای سازگار شدن  با محیط است که با این روش کودک  خود را در می‌یابد و دنیا را درک می‌کند.

کودک با بازی میتواند  بعضی مفاهیم که قادر به بیان ان نیست نشان دهد ،و همچنین بازی فرصت مناسبی برای بزرگسالان ایجاد میکند تا دنیا را از نگاه کودک ببینندو  درک کنند .

کودکان در تلاشند احساسات خود را نشان دهند

کودکان همواره میکوشند تا خود را به بزرگسالان  بفهمانند،که این کار برای کودکان با کلام آغاز نمیشود بلکه با زبان کودکانه که گاهی در همین باز های کودکانه نشان داده می شود.

در کل بازی برای کودکان میتوان گفت نوعی  صحبت کردن  با بزرگسالان می باشد . کودکان احساسات و نیازهای خود را در بازی، بیان میکنند.

 رشد اجتماعی کودک در بازی کردن

تعامل در بازی با دیگر کودکان باعث رشد اجتماعی کودک می شود ، در بازی‌های گروهی که دارای  مقررات و قواعد است، افراد باید نقش دیگران هم  بداند و همچنین توانایی برعهده گرفتن نقش دیگران را در خود رشد  دهد تا  بتواند رفتار خود را با آن هماهنگ کند.در نتیجه  کودک شروع به ارزیابی توانایی‌های خود در مقابل دیگران کرده،و هویت خود را شکل می دهد.